Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2009

Περί νουθεσίας, συνεργασίας, συνεργίας ή μη.

Posted on Σεπτεμβρίου 01, 2009 by ΣΠΙΘΑΣ


Σπίθιες απόψεις

Μία- δύο βασικές απόψεις μου για την ανανεωτική αριστερά, οι οποίες είναι ταυτόχρονα γενικού ενδιαφέροντος και είναι σκόπιμο να αναφερθούν έχοντας την γνώμη πως αφορούν σε κάποιο ποσοστό, όλους μας.
Αναφέρεται συχνά- πυκνά μια μακροχρόνια παθόγενειά της, όπως έχει λεχθεί από πολλούς αναγνωρίσιμους κοινωνιολόγους και επιστήμονες, η οποία αφορά στο πολύ σοβαρό ζήτημα που χαρακτηρίζει την αριστερά στο σύνολο της, την ελληνική όλως ιδιαιτέρως, μάλιστα.

"Το σύνδρομο της απόδειξης για το αυτονόητο και στη διεκδίκηση αυτών που δικαιούται, αφού η ίδια προηγουμένως τα έχει παραχωρήσει"


1. Όσο δεν της ταιριάζουν οι δογματισμοί, οι απολυτότητες και οι οπαδισμοί, άλλο τόσο δεν συνάδει η χρησιμοποίηση επικλήσεων για πολιτική συννενόηση και ενωτικές προσπάθειες ή συνεργασίες, όταν απέναντι σου εφαρμόζονται, κατ' εξακολούθηση, πολιτικές συμπεριφορές που επικαλούνται την δύναμη της πλειοψηφίας.
Απόλυτες, εσχατολογικές απόψεις που χρησιμοποιούν σαν μοναδικό επιχείρημα τον "υπερ αυτών" διαμορφωμένο συσχετισμό των δυνάμεων και ο οποίος συσχετισμός πολλές φορές δεν αποκλείεται να είναι συγκυριακός.

Δεν εκμαιεύεται, ποτέ, η "καλή διάθεση". Ούτε κερδίζεται η διάθεση εκείνη που απαιτεί μια γόνιμη συνεργασία, προβάλλοντας την, αδιάλειπτα, απέναντι σε ώτα που δεν έχουν δείξει ποτέ παρόμοια διάθεση.

" Ώτα μη ακουέτω."


Τα παραπάνω δεν υποδηλώνουν καμμία παρόμοια εμμονή σε πολιτική άποψη, ούτε αδιαλλαξία, αλλά λέγονται για λόγους αναζήτησης που επιζητούν το μέτρον και το χρήσιμον.


Είναι αποδεδειγμένο ιστορικά, πολιτικά, κοινωνικά, εργασιακά, ιατρικά.

Οι απόψεις του Καρλ Πόπερ περί της ανοχής στην διαφορετικότητα σε σχέση με την θεωρία του Νας και της απόψεις του για την χρησιμότητα της συνεργασίας δεν εφαρμόζονται ποτέ "απολύτως".

Ούτε επαρκούν οι σκέψεις, που πολύ όμορφα περιγράφει, αναφέρει ο Πασκάλ Μπρυκνέρ (έχω αναφερθεί, αλλά θα το επαναλάβω..)

Η μελαγχολική δημοκρατία " του Πασκάλ Μπρυκνέρ.

" Η μορφή του "φωτισμένου ανθρώπου" παραμένει προτιμότερη από τις καρικατούρες που ζητούν να αποκαταστήσουν τώρα......
Άς υποστηρίξουμε την κουλτούρα γνωρίζοντας καλά ότι δεν αρκεί και ότι μπορεί να ναυαγήσει και να μας αφήσει έρμαιους των εσωτερικών μας διαμόνων.
Είναι άλλωστε τόσο απλοικό να εξυμνούμε το μεγεθός της παραγνωρίζοντας την ανεπαρκειά της !"


Σίγουρα η σύνθεση τους μας οδηγεί σε άλλες αναζητήσεις που επί του παρόντος θα αποφύγω.
Αρκεί το "Παν μέτρον άνθρωπος εστί" που αποδεικνύει το σύνθετο του προβλήματος που καθιστά αδύνατον έως παράλογο τον πλήρη εξορθολογισμό της άποψης που ανέφερα.

2. Όπως διαπιστώνουμε, εδώ και πολλά χρόνια, καμμία επίκληση προς τις κυβερνήσεις χωρών που ηγεμονεύουν δεν εμπόδισε αυτές να πράξουν πολέμους ή να καταδυναστεύσουν χώρες και λαούς. Κανένας τραπεζίτης, κεφαλαιούχος και καμμία πολυεθνική δεν άλλαξε την στρατηγική η οποία της αποφέρει κέρδη εισακούοντας δεήσεις και παρακλήσεις.

3. Ως εκ τούτου και χρησιμοποιώντας το γνωστόν "ο αγώνας φέρνει την νίκη", και όταν λέω "αγώνα" εννοώ ότι ο αγώνας απαιτεί παρρησία, λογική, ήθος και ένα πλήθος πολλών ξεχασμένων αρετών.
Δικαιούμαι να αποτολμήσω, λοιπόν να πω ό,τι είναι καθ' υπερβολήν οι ειλικρινείς προτάσεις για συνεργασία ή συνεργία, πέρα από μια- δυο φορές. Την τρίτη καίγεσαι, λένε.

Το πόσο, το πότε και το γιατί
είναι τα ζητούμενα τα οποία συνυπολογίζουμε σε κάθε ενέργεια μας.

Η υπερβολή μιας αρετής, ας πούμε, είναι σίγουρο πως βλάπτει παντοιοτρόπως και τους μεν και τους δε. Δημιουργεί θύτες και θύματα.

Δεν είναι στις προθέσεις μου η αδιαλλαξία, ισχυρίζομαι. Παράλληλα προσπαθώ να μην κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Υπάρχουν διαλακτικοί, ολίγον ή αρκετά, αλλά υπάρχουν και οι αδιάλλακτοι.

Πιθανόν για την ισορροπία της φύσης και τον πλουραλισμό. Είναι μία εξήγηση, ίσως. Αποφεύγω να νουθετώ η τουλάχιστον προσπαθώ να είμαι κατά της νουθεσίας, καθότι το ενδιαφέρον μου οφείλει να εστιάζεται, να επιδιώκει την φιλία της αρωγής, το "συνδιαλέγομαι" ή την σιωπήν όταν τα λόγια είναι ά-λογα.

Ομολογώ, όμως, ότι αυτήν την στιγμήν επιχειρώ να "νουθετήσω" ή να παρουσιάσω μετ' επιτάσεως, αν θέλετε, την παραπάνω άποψή μου.

Παρασύρθηκα, πιθανόν από μερικές επικλήσεις και νουθεσίες συντρόφων προς συντρόφους.

Το δικαίωμα αυτό επικαλούμαι με διάθεση καλοπροαίρετη χωρίς άλλη επιδιώξη, εκτός της σκέψης και την κατάθεση για προβληματισμό. Δικαίωμα είναι, αλλά προτιμώ να το δω ως υποχρέωση μου, ούτως ώστε να τοποθετηθώ σ'ενα θέμα ιδιαίτερα σημαντικό κατά την γνώμη μου.
Δεν προβαίνω σε επίκληση, αφού έχω ξεπεράσει το όριο που επιτρέπεται.

Με ειλικρινή συντροφική διάθεση και ενσπείροντας "καινά διαμόνια" για το ακριβές του θέματος που ως τίτλο έκρινα ότι ταιριάζει αυτό:
" Συνεργασίες ή συνεργίες στην περίπτωση συναντίληψης ή μη"
........................


Υπόδειγμα στην πράξη, μετά την θεωρία.

Μαζί με την θεωρία υποχρεούμαι να παρουσίασω και ένα "παράδειγμα" στην πράξη. Μετά λύνουμε τις όποιες ασκήσεις ή απορίες που θα προκύψουν, ως συνήθως.
Σε περίπτωση πρόωρων, όπως λέγεται, εκλογών, τότε δεν συνιστάται από κανέναν ο οποίος διαθέτει καθαρό νου, δηλαδή μυαλό και συνείδηση, μια σύμπραξη ή συνεργασία με όσους με καθυβρίζουν, καθημερινά. Αρκετά....
Όλα έχουν όρια και κανείς δεν αμφιβάλλει ότι έχουν ξεπεραστεί κατά πολύ. Τα όρια ξέρετε διαφέρουν, από άνθρωπο σε άνθρωπο και πολλές φορές αποδεικνύεται ότι δεν έχουν στενή σχέση με την κομματική ταυτότητα. Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά έχει διαπιστωθεί πλειστάκις. Ο Λόρεντζ, μάλιστα ή ο Μπάουμαν, ο Ρίφκιν... τους δίνουν μία αξία που στο μέτρο αυτοί, προσωπικά, ορίζουν.

- Ποιός άλλωστε ορίζει τα μέτρα και το είδικό βάρος του αξιακού συστήματος των αρχών μας;

Να ένα καλό ερώτημα, για μία άλλη συζήτηση σε άλλο χώρο και τόπο. Σ' ένα "κοινό τόπο" σίγουρα, σε άλλο χρόνο βέβαια.

Δεν αφορούν κανένα, λοιπόν, αυτά που συμβαίνουν για λόγους πασιφανώς προσωπικούς και όχι πολιτικούς. Ας συζητηθούν εκτός του χώρου της αριστεράς, εκτός των θεσμικών οργάνων και ας αποφασίσουν για το είδος του καφέ "γλυκό ή ολίγο βραστό" σε παρακείμενο καφενείο.

Η διαβούλευση με την ηγεσία του **ΣΥΡΙΖΑ και των συνιστωσών του,** αυτών που υπονόμευσαν και συνεχίζουν να διαβάλλουν τον ΣΥΝ και την ύπαρξη του,
καθίσταται απολύτως αδύνατη και απορριπτέα, εκ των πραγμάτων.

( Πρόσφατο παράδειγμα οι ευρωεκλογές, ας μην πάμε μακριά ούτε να το αναλύσουμε. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Υπάρχουν βέβαια μερικοί που άλλα κατάλαβαν. Δημοκρατία στην αντίληψη, αλλά όχι και στην συνέχεια δηλαδή επί του αποτελέσματος και της συν-διαχείρισης του.)

- Οι επιπτώσεις είναι ηλίου φαεινότερον ότι θα είναι καταστροφικές. Και εκλογικά και στην συνείδηση των ψηφοφόρων. Οι ψηφοφόροι δεν είναι "άθροισμα κουκιών". Όταν δεν υπάρχει προδιάθεση για συνεργασία, αλλά καθημερινά εκδηλώνεται εχθρική διάθεση, τότε δεν έχουμε πρόσθεση, αλλά αφαίρεση.
Αφαίρεση από την αξιοπιστία της ανανεωτικής αριστεράς, από την πολιτική, από την κοινή λογική και μεταφερόμαστε σε θέατρο για να παρακολουθήσουμε, σαν αφελείς θεατές, μάχες εκ του συστάδην καθημερινώς.

- Αρνούμαι να πληρώσω εισητήριο σ'ένα θέατρο με πολύ κακό σενάριο, απαράδεκτη σκηνοθεσία και ηθοποιούς που δεν είναι της αρεσκείας μου.

Γνωστή η άποψη:"αριστερά που υπολογίζει το πολιτικό κόστος, δεν είναι αριστερά".
Κι αυτό, ας πούμε , ότι είναι σχετικό. Έστω, ότι το δέχομαι εντός ορίων και υπό προυποθέσεις.

Αλλά...


- Πόσο μάλλον όταν όχι απλώς το υπολογίζει, αλλά δεν υπολογίζει καθόλου, ούτε την αξιοπιστία της, ούτε τους φίλους και ψηφοφόρους της. Με όλα όσα έχουν λεχθεί ερήμην της πολιτικής, ερήμην μελών, φίλων, εν δυνάμει ψηφοφόρων που παρακολουθούν παρακμιάκες καταστάσεις που δεν έχουν αρχή, μέση και τέλος.

- Οι εκπτώσεις μέχρι που μπορούν να φτάσουν; Οι αξιακές προσωπικές εκπτώσεις του καθενός μας, απέναντι στον εαυτό του.

Το θέμα, φυσικά δεν αφορά το αν θα χαθεί ένα εισητήριο, όπως το δικό μου. Αλλά η σχετική μου εμπειρία προβλέπει ότι το θέατρο θα έχει πολλές άδειες καρέκλες και η συν-παραγωγή θα σημειώσει αρνητικό ρεκόρ εισητηρίων.

- Ας συν-υπολογισθεί αυτή η "υπόθεση εργασίας". Έχω έντονη την αίσθηση ό,τι την ίδια άποψη συμμερίζονται πολλοί θεατές που παρακολουθούν, από τον εξώστη, τις τελευταίες παραστάσεις μιας χιλιοπαιγμένης και κάκιστης βερσιόν.

Συμβουλή, ας πούμε. Μία...απλή άποψη.

................................................

2/9/2009
Η "εγκυμονούσα" κάλπη και οι εκλογές

1.ΕΚΛΟΓΕΣ : Οι εκλογές αποτελούν το μέσο της δημοκρατικής διαδικασίας για την ανάδειξη των υποψηφίων στα διάφορα αξιώματα.

Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία: είναι μιά μορφή της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, στην οποία η εκλεγμένη από το λαό κυβέρνηση παίρνει τις πολιτικές αποφάσεις για την διακυβέρνηση της χώρας.


α) Οι εκλογές : ΔΕΝ επιλύουν τα πολιτικά - κοινωνικά προβλήματα.

β) Οι εκλογές: ΔΕΝ επιλύουν εσωκομματικά προβλήματα.

γ) Οι εκλογές είναι: "Το μέσον", "η διαδικασία."

Οι εκλογές Δεν αποτελούν τον στόχο ή την πεμπουσία της δημοκρατίας.


2) Η ΚΑΛΠΗ:
Κουτί. Ψηφοσυλλέκτης πολιτικών επιλογών.

α) Η κάλπη: Δεν αποτελεί ψηφοσυλλέκτη από "συγχωροχάρτια"

β) Η κάλπη: Δεν είναι η "κολυμβήθρα του Σιλωάμ"

γ) Η κάλπη:Δεν είναι, ο "τόπος προσκυνήματος", εκείνος, όπου ο συνειδητός ψηφοφόρος θα καταθέσει τα σέβη του στις εφήμερες εξαγγελλίες.

Η κάλπη δέχεται την κρίσιν μας, την επιλογή μας,
που αφορούν προγραμματικές θέσεις με προοπτική τετραετίας.
........................................


Οι εξελίξεις τρέχουν. Εκλογές 4 Οκτωμβρίου.

Η Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ,
είχεπροβλέψει, δηλώσει δημοσίως και δεν εισακούσθηκε στο ελάχιστο.


Στο δια ταύτα. Προσωπικά υποστηρίζω ως μόνη διέξοδο και υγιή πολιτκή λύση στο χώρο που βρίσκομαι το παρακάτω απέναντι στις ψηφοθηρικές λυκοφιλίες που βρίσκονται εν εξελίξει.



1. Φώτης Κουβέλης: Η Ανανεωτική Πτέρυγα δίνει μάχη ...
29 Ιουλ. 2009 ..Ο Φώτης Κουβέλης δήλωσε χθες (Κανάλι 1 Πειραιά) ότι η Ανανεωτική Πτέρυγα δίνει μάχη για ν' ανακαθοριστούν τα πολιτικά ζητήματα, τα οποία, ...

2. MΑΝΙΦΕΣΤΟ ΦΩΤΗ ΚΟΥΒΕΛΗ / ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ ΠΤΕΡΥΓΑ

3. " Ώρες ευθύνης" στον ΣΥΝ: Φ. Κουβέλης

- Σε πιθανή περίπτωση πρόωρων εκλογών;

- Φ. Κ: " Θα δοκιμαστούν πολλές δυνάμεις και ανάμεσα σ’ αυτές θα δοκιμαστεί και ο ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με το εάν θα υπάρξει κυβέρνηση, ποια κυβέρνηση και με ποιο περιεχόμενο διακυβέρνησης. Και εκεί θα είναι μία συγκεκριμένη στιγμή ευθύνης" [ ]
......................



Σπίθας:Τα άλλα ανήκουν στην σφαίρα της παραπολιτικής και δεν με αφορούν, προσωπικά.

........................................................................................



3/09/2009


Ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Αλαβάνος ( 2/9/2009 )

«Η ελπίδα δεν έχει πεθάνει». «Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στο μέλλον και στο αύριο της χώρας μας απλώς με τις ιδιοτελείς και εγωιστικές προθέσεις...[ ]
................................................................................

Σπίθας

Αποχωρήστε κ. Αλαβάνε.


Για να σώσουμε "μέρος της ελπίδας"...Προσβάλλατε το συνέδριο του ΣΥΝ και κατ' επέκταση τις καταστατικές διαδικασίες του κόμματος μας, που σας τίμησε με την ανάδειξη σας στα υψηλότερα αξιώματά του.