Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009

"Το Μαγικό Βουνό": H ζωή της εποχής μας. [ μέρος 1ον ]

Posted on Σεπτεμβρίου 23, 2009 by ΣΠΙΘΑΣ

" Ο άνθρωπος
δεν ζει μόνο την προσωπική του ζωή ως άτομο,
αλλά, συνειδητά ή ασυνείδητα,
και τη ζωή της εποχής του και των συγχρόνων του."

"ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΒΟΥΝΟ"
THOMAS MANN


- "Και αν ακόμη θεωρούσε τις γενικές και απρόσωπες βάσεις της ύπαρξης του απολύτως δεδομένες και αυτονόητες, και αν η ιδέα να τις κρίνει του ήταν τόσο μακρινή, όσο πράγματι ήταν για τον αγαθό Χανς Κάστορπ, είναι όμως απολύτως πιθανό ότι θα αισθανόταν την ηθική του ευεξία να επηρεάζεται ακαθόριστα από τις ατέλειες τους.

- Γιατί ο μεμονωμένος άνθρωπος μπορεί να οραματίζεται κάθε λογής προσωπικούς στόχους, σκοπούς, ελπίδες, προοπτικές, από όπου αντλεί την ώθηση για υψηλές προσπάθειες και δραστηριότητα, όταν το απρόσωπο που τον περιβάλλει, η εποχή η ίδια...
- παρά την εξωτερική της ενεργητικότητα στερείται κατά βάσιν στόχων και ελπίδων -
εάν του αποκαλύπτεται στα κρυφά ως άπελπις, δίχως προοπτική και εν απορία και εναντιώνει μια κενή σιωπή στο ερώτημα, που τίθεται συνειδητά ή ασυνείδητα, αλλά πάντως κατά κάποιον τρόπον τίθεται, για κάποιο τελικό και περισσότερο από προσωπικό, για ένα απόλυτο νόημα κάθε προσπάθειας και δραστηριότητας, τότε...
ιδιαίτερα σε περιπτώσεις πιο πλούσιου ανθρωπισμού, θα είναι σχεδόν αναπότρεπτη κάποια παραλυτική επίδραση αυτής της κατάστασης.
Η οποία μέσω του ψυχικού και ηθικού μπορεί να απλωθεί κυριολεκτικά μέχρι το φυσικό και οργανικό τμήμα του ατόμου.

Η διάθεση για σημαντικό έργο-που υπερβαίνει το μέτρο της συνηθισμένης προσφοράς-
χωρίς η εποχή να γνωρίζει μια ικανοποιητική απάντηση στο έρώτημα "Γιατί;"
Αυτή, λοιπόν, προυποθέτει:

α) Ή ηθική μοναξιά και αμεσότητα, η οποία σπάνια συναντάται.

β) Ή πολύ σκληροτράχηλη ζωτικότητα.


Ο Χανς Κάστορπ δεν διέθετε ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Kαι έτσι ήταν πράγματι μάλλον μια μετριότητα, αν και με μια αρκετά αξιοπρεπή σημασία της λέξης."

(σελ.54-55
, τόμος β' , Εξάντας.)

συνεχίζεται...
...............................................................

Σχόλιο Σπίθα:

Αυτή, μάλλον, είναι η σκληρή πραγματικότητα, κατά Τόμας Μαν.
Ποιός θα μπορούσε να συγκεράσει διαφορετικά τα παραπάνω (α, β) και να έχουμε σαν ιδανικό αποτέλεσμα:

" Ήθική αμεσότητα, ήπιους τόνους, σκληροτράχηλη ζωτικότητα και ταυτόχρονα μια ανθρώπινη υπόσταση με αρκετή αξιοπρεπή σημασία της λέξης..." ; ;