Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010
Το μέγεθος της αξιοπιστίας, δεν ορίζεται με αριθμούς . Ούτε προσθαφαιρείται.
Posted on Φεβρουαρίου 17, 2010 by ΣΠΙΘΑΣ
Η αξιοπιστία του λόγου και των πράξεων μας καθορίζονται, σε μεγάλο βαθμό , από το βασικό μέγεθος της ηθικής, εκείνο το οποίο αποτελεί την συνισταμένη κοινωνιολογικών εννοιών, όπως: Δίκαιον, αίσθημα ευθύνης, παρρησία, ήθος, την ατομική συνείδηση, την συλλογική αλλά και την ατομο-κοινωνική συνείδηση. Το σύστημα, δηλαδή, των αξιακών μας αρχών.
Ισχυρίζομαι, μετά από τα παραπάνω, ότι δεν αποτελεί ένα μετρήσιμο μέγεθος , τέτοιο, ώστε να έχουμε εκείνην την ικανότητα και να μας δίνεται εκείνο το δικαίωμα , που να το θέτουμε είτε προς διαπραγμάτευση, είτε σε σχετικούς συμψηφισμούς, με άλλους αναγκαίους και κοινωνικά αποδεκτούς, "κανονιστικούς όρους" ή κανονιστικά μεγέθη.
Και αναφέρομαι, σε αποδεκτούς, δημοκρατικούς κοινωνικούς όρους. Το "συνευρίσκομαι", "συνδιαλέγομαι", "συναποφασίζω" και "συνλειτουργώ" , είναι οι απαραίτητες κοινωνικές συνθήκες, που προάγουν τον διάλογο, την συλλογικότητα, την κοινωνία και τους πολίτες. Δεν είναι, ταυτόχρονα, όμως, επ΄ουδενί, αρκετές, μα ούτε και οι μοναδικές σταθερές που θα επιβεβαιώσουν και θα επικυρώσουν την "αξιοπιστία ενός λόγου".
Η ελευθερία στην έφραση της γνώμης και η αξιοπιστία του λόγου, δεν ποσοστικοποιείται.
Δεν κρίνεται, αλλά ούτε επικυρώνεται από τους όποιους, κοινωνικούς και δημοκρατικούς πλειοψηφικούς συσχετισμούς.
Συμβαδίζουν, αλληλοσυμπληρώνονται και δεν αντιμάχονται.
Στην σύχρονη εποχή μας, αυτής εδώ:
- Όπου η ταχύτητα μας φέρνει στο προσκήνιο την θεαματικότητα , αντί του " ουσιαστικού θεματικού" και το εντυπωσιακό , αντικαθιστά το ωφέλιμο και δημιουργικό.
- Όπου η αξία της ενημέρωσης και της γνώσης αποτιμώνται με δείκτες και αριθμούς από τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε , εκείνα που "συναινετικά" διαμορφώνουν συνειδήσεις "περιορισμένης ισχύος" και πεπερασμένης διάρκειας.
- Όπου η "αξιοπιστία" έχει μετετραπεί, τέλος, σε ένα αντικείμενο μελέτης στατιστικής δημοσκοπήσεων, που την φέρνουν στον πάτο , κάτω- κάτω..και άλλο δεν πάει.
Τότε, να σταθούμε, στο πλάϊ και να αφουγκραστούμε, τις χαμηλές φωνές.
Οι μεγάλες και δυνατές, πολύ αχό σηκώνουν.
Ισχυρίζομαι, μετά από τα παραπάνω, ότι δεν αποτελεί ένα μετρήσιμο μέγεθος , τέτοιο, ώστε να έχουμε εκείνην την ικανότητα και να μας δίνεται εκείνο το δικαίωμα , που να το θέτουμε είτε προς διαπραγμάτευση, είτε σε σχετικούς συμψηφισμούς, με άλλους αναγκαίους και κοινωνικά αποδεκτούς, "κανονιστικούς όρους" ή κανονιστικά μεγέθη.
Και αναφέρομαι, σε αποδεκτούς, δημοκρατικούς κοινωνικούς όρους. Το "συνευρίσκομαι", "συνδιαλέγομαι", "συναποφασίζω" και "συνλειτουργώ" , είναι οι απαραίτητες κοινωνικές συνθήκες, που προάγουν τον διάλογο, την συλλογικότητα, την κοινωνία και τους πολίτες. Δεν είναι, ταυτόχρονα, όμως, επ΄ουδενί, αρκετές, μα ούτε και οι μοναδικές σταθερές που θα επιβεβαιώσουν και θα επικυρώσουν την "αξιοπιστία ενός λόγου".
Η ελευθερία στην έφραση της γνώμης και η αξιοπιστία του λόγου, δεν ποσοστικοποιείται.
Δεν κρίνεται, αλλά ούτε επικυρώνεται από τους όποιους, κοινωνικούς και δημοκρατικούς πλειοψηφικούς συσχετισμούς.
Συμβαδίζουν, αλληλοσυμπληρώνονται και δεν αντιμάχονται.
Στην σύχρονη εποχή μας, αυτής εδώ:
- Όπου η ταχύτητα μας φέρνει στο προσκήνιο την θεαματικότητα , αντί του " ουσιαστικού θεματικού" και το εντυπωσιακό , αντικαθιστά το ωφέλιμο και δημιουργικό.
- Όπου η αξία της ενημέρωσης και της γνώσης αποτιμώνται με δείκτες και αριθμούς από τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε , εκείνα που "συναινετικά" διαμορφώνουν συνειδήσεις "περιορισμένης ισχύος" και πεπερασμένης διάρκειας.
- Όπου η "αξιοπιστία" έχει μετετραπεί, τέλος, σε ένα αντικείμενο μελέτης στατιστικής δημοσκοπήσεων, που την φέρνουν στον πάτο , κάτω- κάτω..και άλλο δεν πάει.
Τότε, να σταθούμε, στο πλάϊ και να αφουγκραστούμε, τις χαμηλές φωνές.
Οι μεγάλες και δυνατές, πολύ αχό σηκώνουν.
