Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

Η στρατηγική της έντασης δεν δικαιώνει τις κυβερνητικές επιλογές.

Posted on Ιουλίου 30, 2010 by ΣΠΙΘΑΣ

- Οι τελευταίες ενέργειες της επίδειξης ισχύος και της λογικής των επιτάξεων είναι προφανώς προφάσεις εν αμαρτία.

- Αναμφισβήτητο είναι το γεγονός ό,τι οι αποφάσεις που έχει λάβει η κυβέρνηση μέχρι και σήμερα πλήττουν τους ασθενέστερους και εξυπερετούν τους εργοδότες (enet.gr) στο όνομα μιας "μελλοντικής ανάκαμψης", που δεν στηρίζεται πουθενά, παρά μόνο στις μεγαλοστομίες και σε υποθετικές οραματικές υποθέσεις.


Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010


Είναι διαπιστωμένες οι πολύχρονες "αδυναμίες" του ελληνικού κράτους, και οι παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, αλλλά εξ ίσου γνωστές είναι και οι αιτίες που τις δημιούργησαν.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν προέκυψε από παρθενογέννηση, αλλά ούτε έχει αποδείξει με την 9μηνη διακυβέρνηση της, ό,τι λειτουργεί αξιοκρατικά και δίκαια.

Δεν είναι σε θέση, λοιπόν να ισχυριστεί ό,τι υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον, όταν καλλιεργεί και ανατροφοδοτεί πολιτικές οι οποίες στηρίζονται σε συγκρουσιακές λογικές.

Το πολιτικό - συντεχνιακό σύστημα, εκείνο το οποίο υποστήριζε τις αντιαναπτυξιακές, αδιαφανείς, αντιπαραγωγικές κοινωνικές και πολιτικές διαδικασίες, εκείνο, το ίδιο λοιπόν, στρέφεται, μαινόμενο, ενάντια στα απότοκά του.

Οι συντεχνίες , τα κλειστά επαγγέλματα και η διαπλεκόμενη σχέση "κράτος- ιδιωτικά συμφέροντα" συνθέτουν το παζλ σ΄ ένα κράτος - καρικατούρα, που είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των επιτηδείων συμφεροντολογών, εκείνων των ατόμων που είναι "παντός καιρού" και "μέσα σ΄όλα" .

Αναμφισβήτητο είναι και το γεγονός ό,τι οι αποφάσεις της κυβέρνησης πλήττουν τους ασθενέστερους στο όνομα μιας "μελλοντικής ανάκαμψης" που δεν στηρίζεται πουθενά, παρά μόνο στις μεγαλοστομίες και σε υποθετικές οραματικές υποθέσεις.

Οι παλινωδίες, τα επικοινωνιακά τρυκ και οι διαβουλεύσεις χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα είναι στην ημερήσια διάταξη.

Η κυβερνητική πολιτική υποδηλώνει, για άλλη μια φορά, την ανεπάρκεια της στην διαχείριση των προβλημάτων και την αδυναμία της στον πολιτικό διάλογο.

Διαφαίνεται η ανυπαρξία ουσιαστικής πολιτικής σκέψης που επιζητά δίκαιη, διάφανη και βιώσιμη πειστική αποτελεσματικότητα προς όφελος της κοινωνίας των πολιτών και όχι των αριθμών.

Οι τελευταίες ενέργειες της επίδειξης ισχύος και της λογικής των επιτάξεων είναι προφανώς προφάσεις εν αμαρτία.