The Mob Goes Wild

Η ύπαρξη, η σωστή λειτουργία ενός κράτους, μιας χώρας μιας ευνομούμενης κοινωνίας  προυποθέτει δημόσια διοίκηση, ποιοτική. 

Και ποιοτική δημόσια διοίκηση δεν μπορεί να υπάρξει, όταν οι ελεγχόμενοι ορίζουν τους ελέγχοντες, όταν η δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη.

Τα οριζόντια μέτρα ( τρόπος του λέγειν "οριζόντια" αφού επιλεκτικά είναι, δλδ) προφανές είναι,  αποτελούν πρόσχημα για άλλους σκοπούς.

Η αριθμολαγνεία που επικυριαρχεί στην πολιτική τα τελευταία δυόμιση χρόνια έχει επιφέρει βαθιά πλήγματα στην κοινωνία μας με συζητήσεις  που αφορούν στους αριθμούς ( κοινωνικοί αυτοματισμοί και αποπροσανατολισμός) :

τον αριθμό των συνταξιούχων, τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, τον αριθμό των ασφαλισμένων, τον αριθμό των εμπόρων, των φαρμακοποιών, των ταξί, των επιχειρήσεων κ.ο.κ.

Η ανεργία αυξάνει, η ύφεση μεγαλώνει, η ρευστότητα ελαχιστοποιείται και παρόλα αυτά, (τα "κατ'εξακολούθησην ανόητα")  τίποτα δεν έχει αλλάξει, παρά μόνο προς το χειρότερο.

Η μείωση των μισθών και μόνο αυτό, ούτε εξορθολογίζει ούτε εξαγνίζει, ούτε διορθώνει τα κακώς κείμενα.

Η ανορθολογική σκέψη της "πολιτικής αριθμητικής" είναι τόσο ανόητα ανιστόρητη και άστοχη, όσο και η αντίστοιχη λογιστική και μόνο υπεράσπιση των "κεκτημένων".

Επειδή ούτε η αγορά , από μόνη της,  αυτορρυθμίζεται, (όπως υποστηρίζουν οι αμετανόητοι  φιλελεύθεροι), 

επειδή ούτε ο κρατικισμός, από μόνος του είναι ικανός και επαρκής.

Η ποιότητα δεν θα καθοριστεί από τον αριθμό, αλλά η ποιότητα θα καθορίσει τον αριθμό. 

Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις απαιτούν ποιότητα, ικανούς πολίτες και πολιτικούς : κρίση, σκέψη, αμφισβήτηση, αξιοπιστία, δημοκρατία και ανεξάρτητη δικαιοσύνη.

Όλα τα αυτά αφορούν την πολιτική και όχι την αριθμητική.  Αλλά η πολιτική και οι "'άρχοντες της πολιτικής"(;)  έχουν χαθεί σε ένα παιχνίδι αριθμών που τέλος δεν φαίνεται να έχει, καλό..