Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.

......

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις,η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

" Memento "

"Memento" . ταινία των :
Christophen Nolan, Jonathen Nolan. Πρωτ: Cuy Pearce - Anne Moss.

Μετά απ' την δολοφονία της γυναίκας του και τον σοβαρό τραυματισμό του ιδίου, ο πρωταγωνιστής μας, συνέρχεται στο νοσοκομείο. Είχαν πέσει θύματα μιας επίθεσης από έναν διαρρήκτη. Τυχαίο το γεγονός ή μήπως προμελετημένο;
Το τραγικό γεγονός δεν τελειώνει εδώ. Τώρα θα έχει να αντιμετωπίσει και τις απρόβλεπτες συνέπειες του τυχαίου(;) συμβάντος που θα καθορίσει ανεπανόρθωτα την ζωή του από εδώ και στο εξής. Τα 15λέπτα κενά στην μνήμη του,θα τον συνοδεύουν, συνεχώς, στην προσπάθεια να εκδικηθεί για το θάνατο του αγαπημένου του προσώπου.
Ένα αριστουργηματικό φίλμ που ξεφεύγει απο τα στενά όρια ενός αστυνομικού θρίλερ ή ενός απλού φίλμ- νουάρ. Έτσι, δυστυχώς, το χαρακτήρισαν, βιαστικά μάλλον, οι κριτικοί των ταινιών κινηματογράφου!

Ο πρωταγωνιστής, Γκάις Πήρς, αρχίζει να αναζητά τον δολοφόνο της γυναίκας του.

Η παράξενη, όμως, "ασθένειά" του, αυτή η ξαφνική , συμπτωματική και περιοδική αμνησία, δεν του επιτρέπει, παρά να αντιλαμβάνεται και νάχει επίγνωση του "κόσμου", των γεγονότων και των καταστάσεων για 15λεπτά. Δεκαπέντε λεπτά επίγνωσης, εγρήγορσης και μετά το απόλυτο κενό. !! Μετά ξεχνά τα πάντα..

Ποιός είναι , που βρίσκεται, ποιοί οι φίλοι του και ποιοί οι "εχθροί του";

Κάνοντας χρήση μιας συνηθισμένης κινηματογραφικής θεματολογίας, ο Νόλαν, στην ουσία πραγματεύεται την διαρκή και αγωνιώδη πάλη του "αιώνιου ανθρώπου", με τον εαυτό του. Μέ ένα συνεχές φλάς- μπάκ απο "ασύνδετα" 15λέπτα και με συνεχείς εναλλαγές εξελίσσεται η ταινία μας.

Ο πρωταγωνιστής σε μιά διαρκή αναζήτηση του δολοφόνου, μα και του "εαυτού" του, ταυτόχρονα.


Στην προσπάθειά του αυτή, ο ήρωας μας παλεύει συνεχώς με το άγνωστο. "Άγνωστες" οι προθέσεις των διπλανών του.
Φίλοι ή κακοί, άραγε ; Γνωστοί του ή άγνωστοι, που έχουν άλλα σχέδια από τα δικά του;
Οι δικές του προθέσεις ;

Ανά 15λεπτο, άγνωστες και αυτές.

Απο την θέση του "τιμωρού"
, περνά σε κλάσμα δευτερολέπτου, απέναντι, στην άλλη θέση, αυτήν του θύματος και του παραπλανημένου!

Όλη η θεματολογία, "φωτογραφίζεται" σε μια έξυπνη και ευρηματική σκηνή, 15 λεπτών! Εκείνη, στην οποία, ο "ήρωας" τρέχοντας παράλληλα σε σειρά παρκαρισμένων αυτοκινήτων, έχοντας απ' την άλλη πλευρά τον "εχθρό" αλληλοπυροβολούνται και τρέχουν και οι δυό προς την ίδια κατεύθυνση και...ξαφνικά, να που τελειώνουν τα 15 λεπτά!

Σταματά, με το πιστόλι στο χέρι, βλέπει τον "άλλο" απέναντί του.


Τώρα, τι θέλει, τι ζητά και τι πρέπει να κάνει ;
Τι συμβαίνει, άραγε;

Ξέχασε, πάλι, ποιός καταδιώκει ποιόν; Το όνομά του; Ποιό είναι και " τι ψάχνει";


Σαφής η "θέση" του σκηνοθέτη και δημιουργού της ταινίας.
Ένας άνθρωπος, ο "ήρωας" μας, κινείται με μυαλό "15λεπτο" και με ανεπτυγμένο ένστικτο, αφού αναμνήσεις δεν υπάρχουν , ούτε εμπειρία (θυμίζει: "Σιντάρτα" και το " ο Λύκος της στέπας" του Έσσεν ).

Προσέξτε την αναλογία δεν είναι καθόλου τυχαία, βέβαια.
"15 λεπτά μυαλού/ανεπτυγμένο ένστικτο". Θυμόμαστε την σχέση συνειδητού προς το ποσυνείδητο ( 1/10).

Το μυαλό υποχρεούται να κινείται και να επιλέγει με ταχύτητα και είναι υποχρεωμένο να δράσει, να αφομειώσει και να επεξεργαστεί τις πληροφορίες, τάχιστα. Μετά, παίρνει την θέση του και ενεργεί το "φιλτραρισμένο" ένστικτο"και τούμπαλιν.

Φινάλε αντάξιο για υποψιάσμένους θεατές, αφού ξεφεύγει απο την παγίδα του "χάπιεντ". Θύματα - θύτες και καλοί -κακοί, τυλιγμένοι στο σκοτάδι αναζητούν την λύτρωση αγνοώντας τις προθέσεις των εκάστοτε συνοδοιπόρων τους .


Ακόμη και τις δικές τους, αλίμονο.



Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2008

ΜΕΜΕΝΤΟ

"Memento" . ταινία των :
Christophen Nolan, Jonathen Nolan.
Πρωτ: Cuy Pearce - Anne Moss.



Μετά απο την δολοφονία της γυναίκας του και τον τραυματισμό του (επίθεση απο διαρρήκτη) ο πρωταγωνιστής , έχει "μνήμη 15λεπτών".


Ένα αριστουργηματικό φίλμ που ξεφεύγει απο τα στενά όρια ενός αστυνομικού θρίλερ (έτσι, δυστυχώς, το χαρακτήρισαν οι "κριτικοί" κινηματογράφου!) ή αστυνομικού φίλμ -νουάρ. Ο πρωταγωνιστής, Γκάις Πήρς, αρχίζει να αναζητά τον δολοφόνο της γυναίκας του. Η "ασθένειά" του, όμως η πρόσφατη περιοδική αμνησία, του επιτρέπει να αντιλαμβάνεται και νάχει επίγνωση του "κόσμου", των γεγονότων και καταστάσεων για 15λεπτά.....Μετά ξεχνά τα πάντα! Ποιός είναι , που βρίσκεται, ποιοί οι φίλοι του και ποιοί οι "εχθροί του";


Κάνοντας χρήση μιας συνηθισμένης κινηματογραφικής θεματολογίας, ο Νόλαν, στην ουσία πραγματεύεται την διαρκή και αγωνιώδη πάλη του "αιώνιου ανθρώπου", με τον εαυτό του. Μέ ένα συνεχές φλάς- μπάκ απο "ασύνδετα" 15λέπτα εξελίσσεται η ταινία και ο πρωταγωνιστής σε μιά διαρκή αναζήτηση του δολοφόνου, μα και του "εαυτού" του, ταυτόχρονα.


Στην προσπάθειά του αυτή, ο ήρωας μας παλεύει συνεχώς με το άγνωστο. "Άγνωστες" οι προθέσεις των διπλανών του.
Φίλοι ή κακοί ; "γνωστοί" του ή άγνωστοι;
Οι δικές του προθέσεις ; Ανά 15λεπτο, άγνωστες και αυτές. Έτσι, απο την θέση του "τιμωρού"
περνάει στην άλλη, αυτήν του θύματος και του παραπλανημένου!

Όλη η θεματολογία, "φωτογραφίζεται" σε μια έξυπνη και ευρηματική σκηνή, 15 λεπτών! Εκείνη, στην οποία, ο "ήρωας" τρέχοντας παράλληλα σε σειρά παρκαρισμένων αυτοκινήτων, έχοντας απ' την άλλη πλευρά τον "εχθρό" ...αλληλοπυροβολούνται και τρέχουν και οι δυό προς την ίδια κατεύθυνση και...ξαφνικά τελειώνουν τα 15 λεπτά! Σταματά, με το πιστόλι στο χέρι, βλέπει τον "άλλο" απέναντί του...
Τώρα, τι θέλει, τι ζητά και τι πρέπει να κάνει ;

Τι συμβαίνει, άραγε....Ξέχασε, πάλι, ποιός καταδιώκει, ποιόν...! Το όνομά του..ποιό είναι και " τι ψάχνει";

...........

Σαφής η "θέση" του σκηνοθέτη και δημιουργού της ταινίας.

Ένας άνθρωπος, ο "ήρωας" μας, κινείται με μυαλό "15λεπτο" και με ανεπτυγμένο ένστικτο, αφού αναμνήσεις δεν υπάρχουν , ούτε εμπειρία ( θυμίζει "Σιντάρτα", Έσσεν ).

Προσέξτε την "αναλογία" , όχι τυχαία, "15 λεπτά μυαλού/ ανεπτυγμένο ένστικτο."Το μυαλό με ταχύτητα είναι υποχρεωμένο να δράσει, να αφομειώσει και να επεξεργαστεί τις πληροφορίες. Μετά ενεργεί το "φιλτραρισμένο" ένστικτο" και τούμπαλιν. Φινάλε αντάξιο για υποψιάσμένους θεατές, αφού ξεφεύγει απο την παγίδα του "χάπιεντ". Θύματα - θύτες και καλοί -κακοί, τυλιγμένοι στο σκοτάδι αναζητούν την λύτρωση , αγνοώντας τις προθέσεις των εκάστοτε ..συνοδοιπόρων τους .

Ακόμη, ακόμη και τις δικές τους, αλίμονο...

Έτσι το είδε ο Σπίθας .





Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2007

ΤΖΩΝ ΜΠΑΡΘ : Η Πλωτή Όπερα.

Περπατάμε στην όχθη ενός ποταμού και κάποια στιγμή κάνουμε μια μικρή στάση σ' ένα σημείο, εκείνο που σου δίνει μια καλή ευκαιρία για να απολαύσει κανείς την φύση, την θέα και να ρεμβάσει. Να μια ωραία στιγμή για να πάρουμε μια καλή ανάσα. Σε λίγο, άλλωστε θα κάνει την εμφάνισή του το ποταμόπλοιο. Σίγουρα θα είναι μια ξεχωριστή μέρα η σημερινή για μας.

Το ποταμόπλοιο που κινείται και διασχίζει τον ποταμό, έχει κλόουν, χορευτικά, μάγους, μπάντες, θεατρίνους και κάθε λογής εκδηλώσεις, οι οποίες εναλλάσονται διαδοχικά. Δεν έχουμε την δυνατότητα να έχουμε το σύνολο των εικόνων βέβαια, όπως είναι και το λογικό, αφού βρισκόμαστε σ'ένα σημείο του ποταμού, οπότε αναγκαζόμαστε να αλλάζουμε θέσεις και να προσπαθούμε κάθε φορά να μην χάσουμε τις πλούσιες παραστάσεις του.

Έτσι, την μια στέκουμε εδώ, την άλλη τρέχουμε πιο κάτω και τ'άλλα απο πληροφορίες που συλλέγουμε από δω κι από εκεί. Ξέχασα να σας αναφέρω ότι δεν είμαστε οι μοναδικοί που επιλέξαμε να κάνουμε την βόλτα μας σε τούτο εδώ το μέρος στην άκρη μιας πόλης. Εδώ έχει έρθει όλος ο κόσμος σήμερα. Έχει έρθει για να δει, να μάθει και να διασκεδάσει.

Κάποια στιγμή έρχεται και η σειρά μας. Και περνά, ναι, ναι, ακριβώς στο σημείο που εμείς έχουμε σταθεί. Προλαβαίνουμε να το απολαύσουμε ολοζώντανα και όχι απο περιγραφές. Επιτέλους είναι η σειρά μας!

Ήταν ένας ταχυδακτυλουργός, που με τα μαγικά του κόλπα, μας ξετρέλανε από χαρά. Χαρήκαμε τόσο πολύ, παρότι γνωρίζαμε κατά βάθος και ξέραμε πολύ καλά ότι μας εξαπάτησε! Με την θέλησή μας, κατά κάποιο τρόπο, αλλά ας είναι, χαλάλι του!

Μετά ο καθένας μας, ζητούσε πληροφορίες εναγωνίως και με πολύ μεγάλη περιέργεια. Ο ένας απο τους άλλους, εκείνους που ήταν στις προηγούμενες θέσεις και σημεία της όχθης. Υπήρχαν και μερικοί που είχαν καταφέρει να είναι σε πολύ καλύτερα σημεία από αυτά που εμείς είχαμε επιλέξει.

Έτυχε, ίσως, ή το είχαν μελετήσει αλλιώτικα απο εμας. Αυτοί, είχαν δει "ζωντανά" τα καλύτερα σόου, οι τυχεροί!

Το ποταμόπλοιο συνεχίζει την πορεία του και τις παραστάσεις. Ήρθε η σειρά των άλλων, εκείνων που βρίσκονταν πιο κάτω απο μας, ώστε να απολαύσουν και να χαρούν, αν και δεν είχαν επιλέξει τα καλύτερα σημεία της όχθης. Το αντίθετο θάλεγα, μάλλον. Ποιός να ξέρει, άραγε, εκείνοι οι άνθρωποι τι θα καταφέρουν να δούν. Δεν ξέρουμε, καν, αν και θάθελα παρά πολύ να μάθω γι'αυτά.

Σιγά-σιγά, το πλοίο μας, χάνεται από τον ορίζοντα μας και απομακρύνεται ,τόσο πολύ, ώστε το μόνο που απομένει σε μας, πια, είναι οι ήχοι του, οι μακρινοί από τις μπαντες. Νύχτωσε και πρέπει να επιστρέψουμε στο σπίτι μας, στη μικρή μας πόλη.

Αύριο θα ρωτήσουμε και τους υπόλοιπους, να μας πληροφορήσουν. Θα μάθουμε περισσότερα, ίσως τα μάθουμε, όλα! Θάχουμε μια πλήρη και ακριβή εικόνα των γεγονότων στο ποταμόπλοιο,τα πάντα θα πούμε μεταξύ μας.

Ξέχασα να σας πω, ότι το ποταμόπλοιο είχε το όνομα " ΖΩΗ."

Θα φτιάξουμε την ολοκληρώμενη εικόνα, όλων των εκδηλώσεων, ίσως και των παρασκηνίων ακόμη. Σίγουρα θα έχει και αυτό, το παρασκήνιό του και τα δικά του μυστικά του. Τις δικές του μικρές ή μεγάλες ιστορίες.

Κάποιος θα βρεί την πλήρη εικόνα της "ΖΩΗΣ",
των γεγονότων και των εκδηλώσεων που παρουσίασε το ποταμόπλοιο, δωρεάν. Ναί, ήταν δωρέαν η παράσταση και μια ειδική προσφορά που έγινε στους κατοίκους της μικρής μας πόλης. Είχαμε την επέτειο απο την ίδρυσης της.

Θα μας τα εξηγήσει άραγε και σε μας, αυτός ο τυχερός που κατάφερε να έχει την πλήρη εικόνα όλων αυτών των σπουδαίων εκδηλώσεων και γεγονότων που κουβαλούσε επάνω του το ποταμόπλοιο; Θάμαστε πολύ τυχεροί, αν το καταφέρουμε κι αυτό.

Ισως όμως, τονίσει ιδιαίτερα τα "δικά" του σημεία και τις δικές του εικόνες - που φυσικά διαφέρουν των άλλων- έτσι όπως αυτός τα είδε.

Είχε όμως τα γυαλιά μαζί του; Γιατί πολλές φορές τον έχουμε δει να φορά διαφορετικά γυαλιά. Άλλο ζευγάρι για τα κοντινά και άλλο για να βλέπει μακριά.

Ποιό από τα δύο θα διάλεξε για την σημερινή ημέρα, άραγε;

Είναι κι'αυτό. Ο καθένας βλέπει τα γεγονότα από την δική του θέση και μοιάζει πολύ δύσκολο να μας δώσει την εικόνα που εμείς θέλουμε, ώστε να την προσθέσουμε στο δικό μας παζλ και να ταιριάζει απόλυτα και αρμονικά.

Ας είναι, πολύ το σκέφτομαι. Έτσι και αλλιώς, ήταν μια ευχάριστη και ξεχωριστή ημέρα.! Τι ευτυχία, σκέφτομαι μόνος μου, πια.
Αλλά και πόσο λίγο κρατάει αυτό, είπε μια φωνή, από μέσα μου.

Πώς είδα την "Πλωτή Όπερα"
(Σπίθας)


Ο ΤΖΟΝ ΜΠΑΡΘ έγραψε την Πλωτή Όπερα 24 ετών