"Το Μαγικό Βουνό"

Στο δρόμο προς το: "ΜΑΓΙΚΟ ΒΟΥΝΟ"

- Χανς Κ.: " Δεν φτάνει η λέξη.  Είναι σαν να βλέπεις μέσα στον άνθρωπο, πώς φαίνεται εκεί μέσα - όλα λιωμένα και λάσπη..."

- Γιοάχιμ: " Εντάξει, τά ακούω κάθε μέρα, δεν χρειάζεται να μου το περιγράφεις."

- Χανς Κ." Τι είναι λοιπόν ο χρόνος; ..μεγάλα χρονικά διαστήματα συρρικνώνονται, όταν επικρατεί αδιάκοπη ομοιομορφία κατά τρόπο που τρομάζει την καρδιά έως θανάτου...και τότε.  

Όταν η μία μέρα είναι σαν όλες, τότε είναι όλες σαν μία. Και στην πλήρη ομοιομορφία θα βιωνόταν και η πιο μακρόχρονη ζωή ως τελείως σύντομη και θα εξανεμιζόταν χωρίς να το αντιληφθούμε."

" Βλέπετε, λοιπόν κύριοι ; "

"Και άρχισε να μιλάει για το "λόγο", για την λατρεία του λόγου, της ευφράδειας, του θριάμβου της ανθρωπιάς, όπως την ονόμαζε. Γιατί ο λόγος έλεγε, ήταν η δόξα του ανθρώπου και το μόνο που έκανε τη ζωή ανθρώπινη.

Όχι μόνο ο ουμανισμός - η ανθρωπιά εν γένει, όλη η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ο σεβασμός προς τον άνθρωπο και ο ανθρώπινος αυτοσεβασμός ήταν άρρηκτα συνδεδεμένα με το λόγο, με τη λογοτεχνία- γιατί ο ωραίος λόγος γεννούσε ωραίες πράξεις. Θάπρεπε να είχε προχωρήσει λίγο πάρα πέρα και αν πει ότι το ωραίο ύφος οδηγεί σε ωραίες πράξεις."

Πολιτισμός !

Το να γράφεις ωραία σήμαινε σχεδόν να σκέφτεσαι ωραία και από εκεί ήταν μόνο ένα βήμα στις ωραίες πράξεις."  Τι είναι ο άνθρωπος, πόσο εύκολα γελιέται αλήθεια η συνείδησή του!"

Από αίσθημα καθήκοντος άκουγε ο Χανς Κάστορπ τον Σεττεμπρίνι και εξέταζε ευμενώς τις απόψεις του για τη λόγική, τη Δημοκρατία και το ωραίο ύφος, πρόθυμος να επηρεαστεί."

Τι ή ποιός όμως βρισκόταν σε εκείνη την άλλη κατεύθυνση; Προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια που να οδηγήσει και πάλι την σκέψη του και τη δραστηριότητά του;"...

(...σελ. 263, .264, 265, Εξάντας, β τόμος)

"ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΒΟΥΝΟ", του Thomas Mann

ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,

τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.

Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινή ανοησία,
ως που vα γίνει σα μιά ξένη φορτική.

Κωνσταντίνος Καβάφης

ΠΑΛΟΜΑΡ: "Το μουσείο των τυριών"

Ο κύριος Πάλομαρ περιμένει στην ουρά σ' ένα κατάστημα τυριών. Θέλει ν'  αγοράσει μερικά τυράκια από κατσικίσιο γάλα που διατηρούνται στο λάδι σε μικρά διαφανή βαζάκια, με διάφορα καρυκεύματα και χόρτα. 

Η ουρά των πελατών προχωρά κατά μήκος ενός πάγκου που φιλοξενεί τις πιο ασυνήθιστες και παράταιρες σπεσιαλιτέ. Είναι ένα κατάστημα που μοιάζει να θέλει ν' αποδείξει πως υπάρχει κάθε δυνατή μορφή γαλακτομικού προϊόντος. Ήδη η επιγραφή "Specialites froumageres" μ' εκείνο το σπάνιο - αρχαϊκό ή από κάποια διάλεκτο - επίθετο, προειδοποιεί ότι εδώ φυλάγεται καλά η κληρονομιά μιας γνώσης που συσσωρεύτηκε από ένα μακροχρόνιο πολιτισμό, την ιστορία και τη γεωγραφία του.

Εκείνη τη στιγμή όλη η ουρά κάνει ένα βήμα μπροστά, όποιος μέχρι τώρα στεκόταν κοντά στο "Bleu d' Auvergne", αυτό με τις πράσινες φλέβες, βρίσκεται τώρα στο ύψος του "Brin  d' amour", του οποίου το άσπρο χρώμα φυλάει καλά μέσα του κομμάτια ξερού άχυρου, ενώ όποιος, αντίθετα, θαύμαζε πριν από λίγο μια μπάλα τυλιγμένη σε φύλλα, τώρα μπορεί να συγκεντρωθεί σ' ένα κύβο βουτηγμένο στη στάχτη. 

- Υπάρχουν άνθρωποι που χάρη σ' αυτές τις υποχρεωτικές στάσεις εμπνέονται για νέα κεντρίσματα και νέες επιθυμίες: αλλάζουν γνώμη και ζητάνε κάτι διαφορετικό, ή προσθέτουν ένα λήμμα στον καταλόγό τους'  υπάρχουν όμως και εκείνοι που δεν αφήνουν ούτε στιγμή τον εαυτό τους να παρεκκλίνει από το στόχο που έχουν, και κάθε νέα υπόδειξη τους βοηθά μονάχα να περιχαρακώσουν, με την μέθοδο του αποκλεισμού, το πεδίο του προϊόντος που πεισματάρικα επιθυμούν. 

- Ο Πάλομαρ ταλαντεύεται ανάμεσα σε αλληλοσυγκρουόμενες διαθέσεις: εκείνη που τείνει σε μια ολοκληρώμενη, εξαντλητική γνώση, μια γνώση που θα μπορούσε να ικανοποιηθεί μονάχα αν δοκίμαζε όλα τα είδη, και εκείνη που τείνει στην απόλυτη επιλογή, στον εντοπισμό του τυριού που θα ανήκει μονάχα σ' αυτόν, ένα τυρί που σίγουρα υπάρχει, αν και ο ίδιος δεν ξέρει ακόμα να το αναγνωρίσει ( δεν ξέρει δηλαδή ν' αναγνωρίσει τον εαυτό του σε αυτό)

Και όμως: το πρόβλημα δεν είναι πώς θα διαλέξει το δικό του τυρί, αλλά πως το τυρί θα διαλέξει τον ίδιο ! Υπάρχει μια αμοιβαία σχέση ανάμεσα στο τυρί και τον πελάτη: το κάθε τυρί περιμένει τον πελάτη του και συμπεριφέρεται ανάλογα για να τον προσελκύσει, είτε με την λεία ή την λίγο αλλαζονική κοκκώδη επιφάνειά του, είτε λιώνοντας σε μια ενδοτική εγκατάλειψη. 

- Η σκιά μιας βιτζιόζικης συνενοχής φτερουγίζει ολόγυρα: όλη αυτή η γευστική και προπάντων οσφρητική φινέτσα ζει τώρα κάποιες στιγμές χαλάρωσης αλλά και εξαχρείωσης. Τα τυριά στους δίσκους μοιάζουν να προσφέρονται σαν πόρνες στα ντιβάνια ενός μπορντέλου. Ένας αρρωστημένος σαρκασμός αναδύεται από την ικανοποίηση που νιώθουμε να ταπεινώνουμε το αντικείμενο της λαιμαργίας με εξευτελιστικά παρατσούκλια: crottin, boule de moine, bouton de culotte. 

- Και όμως δεν είναι αυτός ο τύπος της γνώσης στην οποία θα ήθελε να εμβαθύνει ο κύριος Πάλομαρ: θα του αρκούσε να προσδιορίσει την απλότητα μιας άμεσης φυσικής σχέσης ανάμεσα στον άνθρωπο και στο τυρί. Όταν όμως στη θέση των τυριών βλέπει κάθε φορά ονόματα τυριών, έννοιες τυριών, ψυχολογίες τυριών, περιγράμματα τυριών, όταν κάθε φορά προαισθάνεται, παρά γνωρίζει ό,τι πίσω από το κάθε τυρί υπάχουν όλα αυτά, τότε η σχέση του γίνεται αμέσως, εξαιρετικά πολύπλοκη. 

Όλες αυτές οι πληροφορίες δεν τον βοηθάνε να προσεγγίσει την πραγματική γνώση που βρίσκεται μονάχα στην εμπειρία της γεύσης. Μια εμπειρία που είναι θεμελιωμένη ταυτόχρονα στη μνήμη και στη φαντασία, και που μονάχα αυτή μπορεί να προσδιορίσει τι πραγματικά του αρέσει, τι προτιμά, τι του κινεί την περιέργεια, και τι απορρίπτει.

Η αθλιότητα των οριζόντιων μέτρων

Η ύπαρξη, η σωστή λειτουργία ενός κράτους, μιας χώρας μιας ευνομούμενης κοινωνίας  προυποθέτει δημόσια διοίκηση, ποιοτική. 

Και ποιοτική δημόσια διοίκηση δεν μπορεί να υπάρξει, όταν οι ελεγχόμενοι ορίζουν τους ελέγχοντες, όταν η δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη.

Τα οριζόντια μέτρα ( τρόπος του λέγειν "οριζόντια" αφού επιλεκτικά είναι, δλδ) προφανές είναι,  αποτελούν πρόσχημα για άλλους σκοπούς.

Η αριθμολαγνεία που επικυριαρχεί στην πολιτική τα τελευταία δυόμιση χρόνια έχει επιφέρει βαθιά πλήγματα στην κοινωνία μας με συζητήσεις  που αφορούν στους αριθμούς ( κοινωνικοί αυτοματισμοί και αποπροσανατολισμός) :

τον αριθμό των συνταξιούχων, τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, τον αριθμό των ασφαλισμένων, τον αριθμό των εμπόρων, των φαρμακοποιών, των ταξί, των επιχειρήσεων κ.ο.κ.

Η ανεργία αυξάνει, η ύφεση μεγαλώνει, η ρευστότητα ελαχιστοποιείται και παρόλα αυτά, (τα "κατ'εξακολούθησην ανόητα")  τίποτα δεν έχει αλλάξει, παρά μόνο προς το χειρότερο.

Η μείωση των μισθών και μόνο αυτό, ούτε εξορθολογίζει ούτε εξαγνίζει, ούτε διορθώνει τα κακώς κείμενα.

Η ανορθολογική σκέψη της "πολιτικής αριθμητικής" είναι τόσο ανόητα ανιστόρητη και άστοχη, όσο και η αντίστοιχη λογιστική και μόνο υπεράσπιση των "κεκτημένων".

Επειδή ούτε η αγορά , από μόνη της,  αυτορρυθμίζεται, (όπως υποστηρίζουν οι αμετανόητοι  φιλελεύθεροι), 

επειδή ούτε ο κρατικισμός, από μόνος του είναι ικανός και επαρκής.

Η ποιότητα δεν θα καθοριστεί από τον αριθμό, αλλά η ποιότητα θα καθορίσει τον αριθμό. 

Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις απαιτούν ποιότητα, ικανούς πολίτες και πολιτικούς : κρίση, σκέψη, αμφισβήτηση, αξιοπιστία, δημοκρατία και ανεξάρτητη δικαιοσύνη.

Όλα τα αυτά αφορούν την πολιτική και όχι την αριθμητική.  Αλλά η πολιτική και οι "'άρχοντες της πολιτικής"(;)  έχουν χαθεί σε ένα παιχνίδι αριθμών που τέλος δεν φαίνεται να έχει, καλό..

Κανονική ζωή.

" Κάθε μέρα επαναλαμβάνω στον εαυτό μου ότι δεν αναγνωρίζω τη νομιμότητα μιας κυβέρνησης που με φέρνει σ' αυτή τη θέση. 

- Δεν παραχωρώ ούτε καν στους εκλεγμένους ηγέτες μου, εξουσία ζωής και θανάτου για μένα.

( πόσο μάλλον για κάθε παρούσα, παρελθούσα και μέλλουσα μορφή ζωής, τις οποίες συνολικά βαυκαλίζονται ότι δικαιούνται να εξολοθρεύσουν μέσα σε μια στιγμή. )

- Ούτε με ρώτησαν ποτέ αν θα τους παραχωρούσα τέτοια εξουσία.

(αλλά ακόμα και αν υποθέσουμε ότι έχω δικαίωμα να την παραχωρήσω για λογαριασμό άλλων, αυτό είναι κάτι που δεν το αποδέχομαι ούτε προς στιγμήν.)

- Είναι αφύσικο να μένω θεατής της αδικίας ή της ηλιθιότητας.

(Δεν ζω για τους άλλους, τουλάχιστον όχι περισσότερο απ'όσο θα περίμενα οι άλλοι να ζήσουν για μένα. )

Για βιωμένη ζωή,
που αποζημιώνει για τις"απώλειες"
κατά το δυνατόν, αυτοκαθοριζόμενη.

Πολιτικά ανήθικη η κυβέρνηση

Προεκλογικά και τα τρία κόμματα είχαν δεσμευτεί για μια πολιτική η οποία θα βάζει τέλος στα οριζόντια μέτρα, δλδ, θα πάψουν να πληρώνουν τα γνωστά υποζύγια. Δεν θα υπάρξουν οριζόντια μέτρα και περικοπές στα προνοιακά επιδόματα, στους χαμηλόμισθους, στους χαμηλοσυνταξιούχους, κ.λ.π.

Τα νέα μέτρα, όμως,  που προετοιμάζει η νέα κυβέρνηση (των τριών κομμάτων ) ακολουθούν την ίδια άνιση εισπρακτική τακτική, επί το χείριστον.


Μερικά από τα κοινωνικά επιδόματα που βρίσκονται στο στόχαστρο  ειναι τα εξής:

- Eπιδόματα ανικανότητας για άτομα που έχουν ολική ανικανότητα, μεγάλο

ποσοστό διανοητικής ανικανότητας, ολική παράλυση, μεσογειακή αναιμία, AIDS, εξασθένηση ακοής, τυφλότητα, εγκεφαλική παράλυση, ασθένεια του Hansen

- Διατροφικό επίδομα στους νεφροπαθείς και στους μεταμοσχευμένους

(υπουργείο Yγείας).

- Bοήθημα ανασφάλιστων μητέρων (υπουργείο Yγείας).

- Eφάπαξ οικονομική ενίσχυση ατόμων που βρίσκονται σε κατάσταση ένδειας

- Bοήθημα στεγαστικής συνδρομής σε ηλικιωμένους ανασφάλιστους  - Kέντρα για παιδιά με αναπηρίες

Δεν υπάρχει λογική που να είναι επαρκής και να δικαιολογεί αυτά τα πολιτικά ανήθικα μέτρα.

"Έφυγε" ο Νίκος Παπάζογλου, ...μα δεν έχω μιλιά να στο πω.

Έφυγε ο Νίκος Παπάζογλου.
"Μα δεν έχω μιλιά να στο πω.."