Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012
Η αθλιότητα των οριζόντιων μέτρων
Posted on Οκτωβρίου 17, 2012 by ΣΠΙΘΑΣ
Η ύπαρξη, η σωστή λειτουργία ενός κράτους, μιας χώρας μιας ευνομούμενης κοινωνίας προυποθέτει δημόσια διοίκηση, ποιοτική.
Και ποιοτική δημόσια διοίκηση δεν μπορεί να υπάρξει, όταν οι ελεγχόμενοι ορίζουν τους ελέγχοντες, όταν η δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη.
Τα οριζόντια μέτρα ( τρόπος του λέγειν "οριζόντια" αφού επιλεκτικά είναι, δλδ) προφανές είναι, αποτελούν πρόσχημα για άλλους σκοπούς.
Η αριθμολαγνεία που επικυριαρχεί στην πολιτική τα τελευταία δυόμιση χρόνια έχει επιφέρει βαθιά πλήγματα στην κοινωνία μας με συζητήσεις που αφορούν στους αριθμούς ( κοινωνικοί αυτοματισμοί και αποπροσανατολισμός) :
τον αριθμό των συνταξιούχων, τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, τον αριθμό των ασφαλισμένων, τον αριθμό των εμπόρων, των φαρμακοποιών, των ταξί, των επιχειρήσεων κ.ο.κ.
Η ανεργία αυξάνει, η ύφεση μεγαλώνει, η ρευστότητα ελαχιστοποιείται και παρόλα αυτά, (τα "κατ'εξακολούθησην ανόητα") τίποτα δεν έχει αλλάξει, παρά μόνο προς το χειρότερο.
Η μείωση των μισθών και μόνο αυτό, ούτε εξορθολογίζει ούτε εξαγνίζει, ούτε διορθώνει τα κακώς κείμενα.
Η ανορθολογική σκέψη της "πολιτικής αριθμητικής" είναι τόσο ανόητα ανιστόρητη και άστοχη, όσο και η αντίστοιχη λογιστική και μόνο υπεράσπιση των "κεκτημένων".
Επειδή ούτε η αγορά , από μόνη της, αυτορρυθμίζεται, (όπως υποστηρίζουν οι αμετανόητοι φιλελεύθεροι),
επειδή ούτε ο κρατικισμός, από μόνος του είναι ικανός και επαρκής.
Η ποιότητα δεν θα καθοριστεί από τον αριθμό, αλλά η ποιότητα θα καθορίσει τον αριθμό.
Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις απαιτούν ποιότητα, ικανούς πολίτες και πολιτικούς : κρίση, σκέψη, αμφισβήτηση, αξιοπιστία, δημοκρατία και ανεξάρτητη δικαιοσύνη.
Όλα τα αυτά αφορούν την πολιτική και όχι την αριθμητική. Αλλά η πολιτική και οι "'άρχοντες της πολιτικής"(;) έχουν χαθεί σε ένα παιχνίδι αριθμών που τέλος δεν φαίνεται να έχει, καλό..