Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2008
ΜΕΜΕΝΤΟ
Posted on Ιανουαρίου 05, 2008 by ΣΠΙΘΑΣ
"Memento" . ταινία των :
Christophen Nolan, Jonathen Nolan. Πρωτ: Cuy Pearce - Anne Moss.
Μετά απο την δολοφονία της γυναίκας του και τον τραυματισμό του (επίθεση απο διαρρήκτη) ο πρωταγωνιστής , έχει "μνήμη 15λεπτών".
Ένα αριστουργηματικό φίλμ που ξεφεύγει απο τα στενά όρια ενός αστυνομικού θρίλερ (έτσι, δυστυχώς, το χαρακτήρισαν οι "κριτικοί" κινηματογράφου!) ή αστυνομικού φίλμ -νουάρ. Ο πρωταγωνιστής, Γκάις Πήρς, αρχίζει να αναζητά τον δολοφόνο της γυναίκας του. Η "ασθένειά" του, όμως η πρόσφατη περιοδική αμνησία, του επιτρέπει να αντιλαμβάνεται και νάχει επίγνωση του "κόσμου", των γεγονότων και καταστάσεων για 15λεπτά.....Μετά ξεχνά τα πάντα! Ποιός είναι , που βρίσκεται, ποιοί οι φίλοι του και ποιοί οι "εχθροί του";
Κάνοντας χρήση μιας συνηθισμένης κινηματογραφικής θεματολογίας, ο Νόλαν, στην ουσία πραγματεύεται την διαρκή και αγωνιώδη πάλη του "αιώνιου ανθρώπου", με τον εαυτό του. Μέ ένα συνεχές φλάς- μπάκ απο "ασύνδετα" 15λέπτα εξελίσσεται η ταινία και ο πρωταγωνιστής σε μιά διαρκή αναζήτηση του δολοφόνου, μα και του "εαυτού" του, ταυτόχρονα.
Στην προσπάθειά του αυτή, ο ήρωας μας παλεύει συνεχώς με το άγνωστο. "Άγνωστες" οι προθέσεις των διπλανών του.
Φίλοι ή κακοί ; "γνωστοί" του ή άγνωστοι;
Οι δικές του προθέσεις ; Ανά 15λεπτο, άγνωστες και αυτές. Έτσι, απο την θέση του "τιμωρού" περνάει στην άλλη, αυτήν του θύματος και του παραπλανημένου!
Όλη η θεματολογία, "φωτογραφίζεται" σε μια έξυπνη και ευρηματική σκηνή, 15 λεπτών! Εκείνη, στην οποία, ο "ήρωας" τρέχοντας παράλληλα σε σειρά παρκαρισμένων αυτοκινήτων, έχοντας απ' την άλλη πλευρά τον "εχθρό" ...αλληλοπυροβολούνται και τρέχουν και οι δυό προς την ίδια κατεύθυνση και...ξαφνικά τελειώνουν τα 15 λεπτά! Σταματά, με το πιστόλι στο χέρι, βλέπει τον "άλλο" απέναντί του...
Τώρα, τι θέλει, τι ζητά και τι πρέπει να κάνει ;
Τι συμβαίνει, άραγε....Ξέχασε, πάλι, ποιός καταδιώκει, ποιόν...! Το όνομά του..ποιό είναι και " τι ψάχνει";
...........
Σαφής η "θέση" του σκηνοθέτη και δημιουργού της ταινίας.
Ένας άνθρωπος, ο "ήρωας" μας, κινείται με μυαλό "15λεπτο" και με ανεπτυγμένο ένστικτο, αφού αναμνήσεις δεν υπάρχουν , ούτε εμπειρία ( θυμίζει "Σιντάρτα", Έσσεν ).
Προσέξτε την "αναλογία" , όχι τυχαία, "15 λεπτά μυαλού/ ανεπτυγμένο ένστικτο."Το μυαλό με ταχύτητα είναι υποχρεωμένο να δράσει, να αφομειώσει και να επεξεργαστεί τις πληροφορίες. Μετά ενεργεί το "φιλτραρισμένο" ένστικτο" και τούμπαλιν. Φινάλε αντάξιο για υποψιάσμένους θεατές, αφού ξεφεύγει απο την παγίδα του "χάπιεντ". Θύματα - θύτες και καλοί -κακοί, τυλιγμένοι στο σκοτάδι αναζητούν την λύτρωση , αγνοώντας τις προθέσεις των εκάστοτε ..συνοδοιπόρων τους .
Ακόμη, ακόμη και τις δικές τους, αλίμονο...
Έτσι το είδε ο Σπίθας .
Christophen Nolan, Jonathen Nolan. Πρωτ: Cuy Pearce - Anne Moss.
Μετά απο την δολοφονία της γυναίκας του και τον τραυματισμό του (επίθεση απο διαρρήκτη) ο πρωταγωνιστής , έχει "μνήμη 15λεπτών".
Ένα αριστουργηματικό φίλμ που ξεφεύγει απο τα στενά όρια ενός αστυνομικού θρίλερ (έτσι, δυστυχώς, το χαρακτήρισαν οι "κριτικοί" κινηματογράφου!) ή αστυνομικού φίλμ -νουάρ. Ο πρωταγωνιστής, Γκάις Πήρς, αρχίζει να αναζητά τον δολοφόνο της γυναίκας του. Η "ασθένειά" του, όμως η πρόσφατη περιοδική αμνησία, του επιτρέπει να αντιλαμβάνεται και νάχει επίγνωση του "κόσμου", των γεγονότων και καταστάσεων για 15λεπτά.....Μετά ξεχνά τα πάντα! Ποιός είναι , που βρίσκεται, ποιοί οι φίλοι του και ποιοί οι "εχθροί του";
Κάνοντας χρήση μιας συνηθισμένης κινηματογραφικής θεματολογίας, ο Νόλαν, στην ουσία πραγματεύεται την διαρκή και αγωνιώδη πάλη του "αιώνιου ανθρώπου", με τον εαυτό του. Μέ ένα συνεχές φλάς- μπάκ απο "ασύνδετα" 15λέπτα εξελίσσεται η ταινία και ο πρωταγωνιστής σε μιά διαρκή αναζήτηση του δολοφόνου, μα και του "εαυτού" του, ταυτόχρονα.
Στην προσπάθειά του αυτή, ο ήρωας μας παλεύει συνεχώς με το άγνωστο. "Άγνωστες" οι προθέσεις των διπλανών του.
Φίλοι ή κακοί ; "γνωστοί" του ή άγνωστοι;
Οι δικές του προθέσεις ; Ανά 15λεπτο, άγνωστες και αυτές. Έτσι, απο την θέση του "τιμωρού" περνάει στην άλλη, αυτήν του θύματος και του παραπλανημένου!
Όλη η θεματολογία, "φωτογραφίζεται" σε μια έξυπνη και ευρηματική σκηνή, 15 λεπτών! Εκείνη, στην οποία, ο "ήρωας" τρέχοντας παράλληλα σε σειρά παρκαρισμένων αυτοκινήτων, έχοντας απ' την άλλη πλευρά τον "εχθρό" ...αλληλοπυροβολούνται και τρέχουν και οι δυό προς την ίδια κατεύθυνση και...ξαφνικά τελειώνουν τα 15 λεπτά! Σταματά, με το πιστόλι στο χέρι, βλέπει τον "άλλο" απέναντί του...
Τώρα, τι θέλει, τι ζητά και τι πρέπει να κάνει ;
Τι συμβαίνει, άραγε....Ξέχασε, πάλι, ποιός καταδιώκει, ποιόν...! Το όνομά του..ποιό είναι και " τι ψάχνει";
...........
Σαφής η "θέση" του σκηνοθέτη και δημιουργού της ταινίας.
Ένας άνθρωπος, ο "ήρωας" μας, κινείται με μυαλό "15λεπτο" και με ανεπτυγμένο ένστικτο, αφού αναμνήσεις δεν υπάρχουν , ούτε εμπειρία ( θυμίζει "Σιντάρτα", Έσσεν ).
Προσέξτε την "αναλογία" , όχι τυχαία, "15 λεπτά μυαλού/ ανεπτυγμένο ένστικτο."Το μυαλό με ταχύτητα είναι υποχρεωμένο να δράσει, να αφομειώσει και να επεξεργαστεί τις πληροφορίες. Μετά ενεργεί το "φιλτραρισμένο" ένστικτο" και τούμπαλιν. Φινάλε αντάξιο για υποψιάσμένους θεατές, αφού ξεφεύγει απο την παγίδα του "χάπιεντ". Θύματα - θύτες και καλοί -κακοί, τυλιγμένοι στο σκοτάδι αναζητούν την λύτρωση , αγνοώντας τις προθέσεις των εκάστοτε ..συνοδοιπόρων τους .
Ακόμη, ακόμη και τις δικές τους, αλίμονο...
Έτσι το είδε ο Σπίθας .
